ایران من

گوی ها را  در می آورند هر کدام که بهر  تکیه بر مسند  ریاست جمهوری وارد گود مبارزات می شوند یک رنگی دارند

سبز  و سفید و قرمز و صد البته آبی هم اضافه می شود اما حکایت بر سر رنگ اصلی پرچم زیبای ایران من است…

چشمهایم را به تو می دوزم و همچنان ترا زیباترین  پرچم دنیا می بینم

سبزی ز سبز دلی مردمانی دلاور که ایران را  در گذر تاریخ حفظ نمودند

سفیدی به پاکی مردمانی که پاکدلی را مشق نموده و نگذاشتند ناپاکان حاکمان دائم ایران شوند

قرمز ی که گوئی  نشانی است  که فریاد زند هر ایرانی حاضر است بهر آزادی و سرفرازی میهن بی همتایش خونی هم رنگ سومین نوار پرچمش دهد

آری پرچم بی نظیر من در روزهای بی کران تاریخ سرزمینم  شاهد سبز دلی ها و پاکدلی ها و خون فشانی ها بوده اند که هریک  غریوی کشیده است که  ایران همواره ایران من و تو وما باقی  ماند  و ایران ما  همان سرزمین اهورائی ماندو خواهد ماند و باید که این گونه ماند و همواره جنگها بوده و فداکاری ها شده است که سبز در کنار سپید و در موازات قرمز باشند که تنها این سه رنگ  نشان اهتزاز ایران است و باز سه رنگ مرا به یاد سه گانه ها ایرانم می اندازد سه گانه پند زرتشت

پندار نیک

کردار نیک

و گفتار نیک

و سه گانه فر مان کوروش بزرگ که دستور می داد در تمامی سرزمینهائی که تسلیم ارتش پسران آریائی می شد باید احترام به

خط

مذهب

زبان

آن سر زمینها گذاشته می شد و باز هم سه گانه ها ادامه دارد و گوئی سه عدد مقدس آریائی نژادها بود…

این روزها در بحبوبه انتخاب ها  جنگ بر سر رنگها است رنگهائی که نشانی از پرچم ما دارد سبز دوستان فر یاد آزاد خواهی می زنند و سفید ها دم از وطن پرستی و قرمز مدعی دفاع از ارزشها هستند و در این میان کسی می پرسد چه کسی عشق  را فر یاد زند ؟ عشق به ایران و عشق به سبز و سپید و قرمز را چه کسی غریوی دگر زند ؟و باز حدیث حافظ به ذهنم رسد

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

ای کاش سبز و سپید و قرمز شعار اتحاد و عشق به میهن باشد که بایدبه یاد وطن و با سه رنگ زیبای پر چممان این گونه باشد ولی ….

دلمان گر فته است که سبز و سپید و قرمز این گونه به جنگ هم  رفته اند.

اما چاره چیست گوئی حکایت سیاستها همواره تلخ است